“Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince
Günler şu heyulayı da er geç silecektir
Rahmetle anılmak ebediyet budur amma
Sessiz yaşadım kim beni nerden bilecektir?” Mehmet Akif
Böyle seslenmişti asıra bayrak şairi. Sen, Akif gibi engin yüreğinle tam da Akif gibi bir yaşam sürdün.
Gün geldi, zulme haykırdın, gün geldi Mihriban’ın için,o koca gönlünden dökülen mısraları, bu topraklara seninle birlikte soylettin.
Ve gün geldi, bir hastane köşesinde, unutulmuşluklar arasında, her biri bilmem ne bela sahte gündem maddeleri arasında, Rabbine dönüşünün haberini aldık. Rahman, seni Rahmet yağmurlarıyla yıkasın. Sonsuz esenliği ve nuru, kabrini ve ahiretini aydınlatsın. Bizler, bize yansıttıklarınla ve yüreklerimiz ölçüsünde, senin şahidin ve duacın kardeşleriniz.
Bir cevap yazın