Geçtiğimiz haftasonu ‘Cübbeli Ahmet hoca efendi’ olarak nam salmış zât, Zonguldaktaydı. Kapalı spor salonunda yapılan programın kalabalığı benim için çok şaşırtıcıydı. Bizde dahil birçok kişi salonun içindeki halılarda oturarak izledik. Zonguldak gibi ‘küçük rusya’ olarak bilinen bir şehir için çok kalabalıktı.
Efendim, programa gitmeden önce ahmet hoca’nın bir yayınını okumuş veya bir programını da baştan sona izlemiş değildim. Zaten gitmeme neden olan itici güçte buydu. Başlangıçta herşey gayet sıradan gidiyordu.
Ancak programın ilk on dakikasından itibaren, daralmama ve bunalmama neden olacak şeyler söylenmeye başladı ahmet hocanın kürsüsünden. Malesef ahmet hoca efendi, belki bine yakın izleyicinin önünde ülkemizin diğer nadide ilim insanlarıyla bir nevi alay ediyor, kendince (niyetini Rahman bilir) onların hatalarını düzeltmeye çalışıyordu. İlk fırsatta çıkmaya çalıştım ve arkadaşlarla birlikte çay bahanesine sarılarak dışarı çıktık. Ömrünü kuranı anlamaya çalışarak harcamış, Mustafa İslamoğlu, Prof. Bayraktar Bayraklı, Prof. Yaşar Nuri Öztürk gibi ilim adamlarının aleyhinde abartılı şekilde konuşmaya başladı. Malesef bu ilim adamlarını suçlamasının tek nedeni de kendi anlayış eksikliğinden kaynaklanıyordu. Mustafa İslamoğlunu kaderi inkar ile, Bayraktar Bayraklıyı kuran çevirisinde geçmiş kaynakları süpürüp atmakla suçluyordu. Ancak ben bu iki ilim adamından, Mustafa İslamoğlu’nu izlediğim ve okuduğum, Bayraktar Bayraklı’yı ise izlediğim kadarıyla bu suçlamalar tamamen asılsızdı ve ‘fakir zihni dağarcık ve fakir tasavvur’ dan kaynaklanıyordu. Bu yanlışın bedelini ise salonu dolduran ve ‘TekeTek’e çıkan Cübbeli nasıl birşeymiş’ diyerek gelen (veya Cübbeli Ahmet hoca’nın daimi takipçileri) sorgusuz sualsiz kalabalık ödeyecekti…
Böyle mi olmalıydı. Müslümanların Kuran perspektifinden, Kuran’ca yaşamaya, Rasul’ce davranmaya en çok ihtiyaç duyduğu bu zamanlarda Alimler birbirinin kuyusunu mu kazmalı? Birbirlerini halk nazarında suclamalı, ihtilaf yaşanan yerlerde yapıcı olmak yerine, malesef örneğini belki geçen yüzyılın kazandığı en büyük fikir adamlarından biri olan Necip Fazıl’da da gördüğümüz (Bkz:Doğru Yolun Sapik Kolları) totaliter bir süpürücülükle birbirlerini al aşağı etme yoluna mı gitmeliler ? Kaybedilen ilim dolu, irfan dolu yüzyıllar bu yüzden kaybedilmemişmiydi? Yoksa artık devir alimlerin de ünlüler gibi laf dalaşlarına gireceği, birbirlerine paparazziler ile, uçan kuşlarla haber yollayacağı devre mi erdi.
‘Sabır Taşı’ abimin de dediği gibi, islam toplumunda alimlerin yeri alemi aydınlatmak değilmiydi ? Alim olmazsa Alem karanlık kalmazmıydı. Alimler aslında bizi ayakta tutmak içindiler ve onların yere düşmesi bizim ve hatta geleceğimizin yere düşmesi değilmiydi ? Bir ah ki ne ah…
Ama tarihin her basamağında, cehalet kol gezdiği için benzeri sahneler tekerrürden ibaret kalıyor. Çünkü insan ilahi mesajı ciddiye almaya, gündeme almaya pek niyetli olamıyor işte. O nedenle ASR süresi, her çağa aynı zenginlik ve çoşku ile uyarı salıyor, müjde veriyor. Vahyin eskimez ve çağlar üstü niteliğinin en güzel bir örneği oluyor.
Bununla bağlantılı olarak, 30 yıldır Mustafa İslamoğlu’nun maruz kaldığı bir çirkin iftiraya istinaden de birşeyler söylemek boynumun borcu gibi. Ama bırakalım da burada bahsettiğimiz ve bahsetmediğimiz her türlü suçlama ve itiraflara cevabı, başlıca mazlum kişilerden Mustafa İslamoğlu versin;
” Hiç şüphesiz ki hakikatin tümünü bu dünyada belki de hiç göremeyeceğiz. O zaman, ahiret var. Hele ki ahiret var, o zaman bugüne kadar müslümanlara bu konuda söylediğim tek şeyi söylüyorum; Erkekseniz inanın! Cesaretiniz varsa inanın! Yakanızı toplayacağım bir gün gelecek, hakimi Allah olan mahkemede hesaplaşırız…”
”SİZ Ey İman Edenler ! Sorumsuzun biri size önemli bir haberle geldiğinde durup gerçeği araştırın, değilse, istemeden birilerini rencide eder, ardından da yaptığınızdan pişmanlık duyarsınız” (Hucurat Suresi, 6. ayet)
Vesselam
Bir cevap yazın